nieuws

meer nieuws en foto's over de laatste twee weken op Koen zijn blog :
http://koeninmalawi.koendd.be

still alive and kicking,
Sander

Een maand in Malawi...

Jieps allemaal,

t'is alweer even geleden dat ik hier nog iets gepost heb, en er is in tussentijd veel gebeurd.
Ik zal hier kort wat zaken vermelden. Koen heeft blijkbaar ook een hele boterham geschreven, dus leek het me praktisch om zijn tekstje te copyen, en er mijn bevindingen aan toe te voegen ;)

We zijn sinds vanavond terug van een weekje 'Vwaza wildlife reserve'. Het was de bedoeling om er 3 dagen te blijven, maar de Afrikaanse organisatiesystemen hebben daar anders over beslist.
Ik kan bij deze ook melden dat het Botanisch team van Malawi is toegekomen in Nyika.
Supergoed! ze gaan me een week lang kunnen helpen met mjn Orchideëenproject.
Kon ik van een betere begeleiding dromen?!

De hongertoestanden zijn gepasseerd. Door de goede bevoorrading zullen we de komende 10 dagen genoeg voedsel hebben.

Verder moet ik zeggen dat je hier echt bij veel dingen stilstaat. Nu al weet ik dat ik al onze westerse dagdagelijkse zaken dubbel en dik zal appreciëren.

Ik ga jullie laten. Lees hieronder rustig het relaas van de voorbije week, u gepresenteerd door Koen Kameleon...

Vele groetjes!!!

Sander (aka Sandro voor de malawianen. Sander kunnen ze hier niet uitspreken)

ps: vorige week is er een bliksem ingeslagen op 5Om van ons. Een ongelooflijk harde knal! En erg spannend ook...


Koen zijn verhaal:

Zoals ik vorige keer geschreven heb zijn we dus vorige zaterdag met Mike vertrokken naar het Vwaza Wildlife Reserve. Wat een schitterend park! Totaal niet te vergelijken met waar we nu zitten (Nyika National Park). Daar hadden we het gevoel in Afrika te zitten wat hier niet altijd het geval is. Enorm groen, water, veel vogels en insecten, Hippo's, olifanten, Baboons, Velvet Monkey's,...

Daar aangekomen was de temperatuur 5 graden warmer wat een zalig gevoel gaf. We hebben dan ook bijna een volledige week zonnig en warm weer gehad daar, wat redelijk uitzondelijk is voor de tijd van het jaar.
Toen we daar toekwamen, kwam onze jeep tot stilstand voor een rieten hut waar Mike de woorden uitsprak: "Here you are going to sleep for the next week!" Man, Dit was het meest primitieve dat ik ooit geslapen heb denk ik. Een rieten dak met daaronder 4 rieten muren met 2 Grote gaten in de nok van het dak waardoor het leek alsof we gewoon in de open lucht sliepen. hebben we daar genoten van de oerwoudgeluiden! Door de vlotte toegankelijkheid van onze hut waren er echter ook enkele nadelen aan verbonden. Baboons hadden namelijk de weg gevonden naar onze hut waar het brood en onze bananen verborgen lagen. Niets schoot er nog van over... Valse stomme beesten, niet te doen! Oh ja, dit is wat we willen! Natuur en vele dieren rondom ons! Ook kwam er s'nachts wel eens een Velvet Monkey op bezoek of kwamen de vleermuizen ons vergezellen tijdens onze zoete dromen.
Ook waren er overal in het meer Hippo's die mega geluiden kunnen maken. We hebben er overdag één kunnen spotten net naast de oever van het meer. Wat een kanjers van beesten! Ze waren echter heel schuw waardoor ze meestal in het water zaten. De laatste dag nog op de valreep 4 mannelijke Olifanten gezien! Tot op 100 meter zijn we geweest en niet dichter want ze zijn enorm agressief! Deze beesten wil je liever niet achter jou lopen hebben...
Het personeel die voor ons kookte was supervriendelijk waardoor we een paar goede vrienden bij hebben. Ook was er een persoon, Godwin genaamd, Die de eerste dag bij ons kwam en vroeg achter ontsmettingsmiddel voor zijn zoontje die gevallen was. Wij wat gegeven maar de dag erna was hij er terug. Toen vroeg hij achter een pijnstiller omdat zijn zoon de hele nacht niet heeft kunnen slapen van de pijn. Ook dit gegeven, maar de dag erna was hij er opnieuw om er nog een te vragen. Toen stelden we toch eens voor of we zijn zoon mochten zien want we hadden zo een vermoeden dat het ernstiger is dan het lijkt.wij mee met Godwin naar zijn huis en jongen zijn knie zat helemaal ontstoken en vol etter. Doordat we de volgende dag toch vertrokken naar Mzuzu stelden we voor zijn zoon mee te nemen naar het ziekenhuis van Rumphi. Het gezin kon zich echter ziekenhuiskosten en vervoer niet veroorloven waardoor wij alles betaald hebben. We wilden niet op ons geweten hebben dat die jongen zijn been verloor door gewoon een financieel tekort van die mensen. (En toch is dit de keiharde werkelijkheid dat de meeste mensen zich hier niets kunnen permiteren, zelfs geen simpele geneeskundige behandeling die bij ons doodnormaal is...). Dan de dag erna met de vrouw en zoon van Godwin naar het ziekenhuis geweest en voor het luttele bedrag van K250 (=1,25€) is de zoon behandeld geweest in een privé kliniek.
Daarna in Mzuzu terecht gekomen en eens naar Mike gebeld om te vragen wanneer hij ons morgen (zaterdag geweest) komt ophalen. Normaal morgen in de voormiddag was zijn antwoord. Wij zaterdag gewacht tot het begon tegen te steken en nog maar eens gebeld. Rond 18u - 19u zou hij aan ons hotel zijn om dan te overnachten in Kasuni. Tot het zover was... Weer telefoon om te zeggen dat het laat zal zijn en we deze nacht nog in Mzuzu zullen doorbrengen. Normaal gingen we dus maandag terug zijn hier en uiteindelijk is het zondag geworden. Een hele week met bitter weinig geleefd want we hadden bijna niets mee voor die paar dagen. Een hele week dezelfde kleren en ook onze Lariam hadden we niet bij ons. Afrika...

Vandaag heeft het terug vollop geregend wat de rit naar hier terug loodzwaar maakte. Weeral de Jeep eens moeten uit het slijk duwen dus. :)
Het was leuk terug thuis te komen. Iedereen was precies blij ons terug te zien in Chelinda en ook wij vonden het fijn onze vertrouwde omgeving terug op te snuiven. Daarnet onze bevoorrading gelost en Mike een spuit gegeven in z'n rug. Voor een mens met rugklachten zijn deze tochten een zware onderneming!

Ik ga het hierbij laten. Normaal zitten we hier een week. 11 maart gaan we waarschijnlijk terug naar Mzuzu om dan 17 maart af te zakken naar Kafukule voor de Flemish Day.
Ik hou jullie op de hoogte!